veterarius

vĕtĕrārĭus, a, um, adj. [id.], old, mature (very rare):

quoniam non contenti vina diffundere, veteraria per sapores aetatesque disponere invenimus,

Sen. Q. N. 4, 13, 3; cf.:

veteraria nostra et plena multorum saeculorum vindemiis horrea,

id. Ep. 114, 26.